tabaroo

ایرانیان نژاده را پاسخ کینه ، کینه نیست!گرچه سر دار ، زسرهای ‌پرخرد ، چنین ؛ چنان بلند! ما مهرورزان آتشیم ومصفای دل از سرشک میثاق پاک ما،چشمه خرد است و ....زلال آب ها !!!!!بنگردرفشمان ، به سبزی و سرشار زندگی!خورشید روشنا برد ارمغان به شیر شرزگی! آن سرخی مادون ماورای خرد،خون دل شب‌های شکیبایی قرنهای ماست!ما بار اشایی و هنجار هستی آورده ایم به گرده شیر!آغاز مان نور سپیتمان و حکمت سرشت خسرویآزادگی، خردمندی و طرد بردگی...اندرمیانه ،فلسفه اشراق و طلوع دگربار زندگی!این غبارها ، زغروب غمبار فرزین خرد است،چو فره فروزد ، فرآورد ، فرزین...‌‌! ایدون باد tabaroo...ادامه مطلب

آنان که دست و دلها ،شستند و پاک رفتندخوش آرمیدگانند درمحفل مغانه!اینان که ماندگانند ، برخی چو مردگانند ، بر دار آستانه!رو ساز دیگری زن ،کاین ساز رانشاید بااین غزلسرایی درمحفل شبانه!ساغر که پر ز می شد،ساقی ,گشای دست وجامی به محفل آورتاسرکشند مستان باشورعارفانه...جانا نظر به یاران از دیده ای دگرکنهرگز روانباشد ، بر عاشقان ،فسانه...دلجو ،به خود نگوید ، این فصل عاشقی رااین نغمه ز آسمانست بر نای ساحرانه! دلجو هرمزگانی tabaroo...ادامه مطلب

tabaroo...ادامه مطلب

مرا یاد آید آن روزی که می گفتی من از انگشتردستان سالوسان درگاه بت وتندیس می ترسم! من از جادوگران نعره کش درمحفل تردید می ترسم ...خدایی از بنای آخر نخجیر می ترسم ...تراباور نمودم عاقبت با خرمنی از بافه زنجیرواما من ؛ ازاین لولی وشان تیره دل، پتیاره ، حتی از خدا و اهرمنهاشان نمی ترسم ! دگر چیزی برای ترس باقی نیست! مگر ازکنه وبنیاد پلیدکینه ورز ریشه درجهلش نمی دانی ...همان جادوگر ، جارو سوار جیگر ژینا و آرمیتا به دندان چلاغ منتشا بر دست گمانم نیک می دانی که این چرکین دلان آستین درخون ز عطشان حسین و تشنگیهای گمانزای زن و فرزند او در نینوا گویند ...سراسر روضه می خوانند و اشک کورکودیل از دیده می ریزند ! ،هزارو چند صدسالی است! همه لعنت ،همه نفرین ،همه فریاد بی بنیادهمه آشوب وبس نیرنگ ومیثاق جهان ناشاد، روان بر آستان یزید و آل سفیان و زیاد و دیگران کردند.ولی نور خدارا ، زاهدان بر دار پرچم ، تشنه و تفتیده ،سوزاندند ...به جرم نازک اندیشی ... برای دادخواهی، دیگر اندیشی...وطنخواهی، به درد مردم اندیشی...شنیدستی ، ندای اهرمن از عمق تاریکیکه با چشمان سرخ آتشین منظر گرا می جست ز انگشتان رنگین سنگها بر حلقه تزویرهابر دست! گمانم اهرمن هم درپی استاد نو، ازحوزه های علم جادو جنبل جادوگران بشکه برپشت است ...وشاید درپی همریش می جوید ،نشان حجره و حمام وگرمابه! مرابا این خصوصی زندگیهاشان ، خدایی هیچ کاری نیست! فقط یادی ز قبض و بست دهلیز دروغ ماجرا کردم.بیا تا از فروغ نور مهتابی رخان چشمه خورشید آزادیسبدها نوربرگیریم وبر دستان پرسنگ هزاران رنگ ‘ تابانیم...بدینسان نور می بارد به روی دشنه و دیس و تبر تا ریشه های صخره جهل تعصب خیز ومی شوید به سیل پرتوان باده تنویرطلسم جهل وافیون و هزاران تیرگی ز tabaroo...ادامه مطلب

ماصف شکنان صف بیزار جهانیمظلم است که در خانه بیداد بمانیماین هدهدپیغامبر از قاف دماوندپران به هواخاست که افسانه بمانیمای خوش خبران مهر ز خاور بدمیده ست آفاق فروزان که فروغانه بمانیمجادوگرپیری که خردخانه نهاده ستکوشیده که سامانه فرو ریزد وبی خانه بمانیمخیزید وخروشید که کاشانه بمانددر مأمن این خانه شریفانه بمانیممادرصف شادانه آزادی جانیمابرانه فزاینده باران جهانیمخمخانه زمی پرشده از حکمت جانان می رابه فرودست وفرادست رسانیمدرسلسله جنبان سراپرده هستیبا مستی پیمانه غریبانه بمانیمدلجوسخن ازخانه دل می ترواندباشدکه چو قو شاعر مستانه بمانیم tabaroo...ادامه مطلب

در آهنگ نگاهت نیک می خوانم مراباور نخواهی کرد ! من اما با نگاه اشکبارخویش ̒ دیدم باز ... زنی ! مردی ! جوانی ! کودکی ! نه ! نیک انسانی ! میان آدمک ها ̒ بی تفاوتهای ! این سامان چسان ؟ معصوم و بی فریاد می میرد ! سراپاپیکرش تندیس عشق مردمان است و دلش روشن واما درمیان سینه اش ̒ برنده شمشیری وازهرآستان آید به پهلویش ̒ پرتیری بود آیا براین نامردمانی ... وین ستمهای شبستانی̒ دوایی ̒ راه تدبیری؟ لبش گلفام ورخسارش بسان ماه خلیایی نگاه مهربانش شادمان وبرلبش لبخند شیدایی خرامان گیسوان سوگوارش همسفر با باد میان آتش نیزار می گردد نه گندمزار ! من اما درسرشک بی قرارخویش می بینم فروغی برفراز آتش نیزار ... همان آیینه صافی وبی غش ... بی خش وزنگار چوققنوس از میان شعله می خیزد شبی غماز بسان آفتاب سرخ پنهانی که از روشن شفق ̒ ازآسمان بارد به سرو ناز فرامی گیرد وپرمی گشاید برسریر سرزمین بادهای ̒ ازقفس آزاد ! و اما درسکوت شهر بی فریاد...!!! گل وگلبرگ وگلبن را که دارد یاد !؟ کسی آیا نشان از شادمانی ها تواند داد ؟ نمی دانم! ولی باورتوانم کرد ̒ باهم گر شویم براین ستم آوار فروزان گرکنیم اندیشه را ازخرمن مهتاب..... tabaroo...ادامه مطلب

پرپروازمن ای دخترشیرین سخنم آسمان دلت امروزچه سان است پدر؟ آبی صاف ومصفاست هنوز؟ یاکه ابری ست دراندیشه باران طربناک سحر؟ من دراین ساحل زیبای قشنگ جز هوایت به سرم نیست .که نیست جزتمنای حضورت زجهان درنظرم نیست که نیست. وخدامی داند بی نگاهت من از آیینه واز آب ندارم خبری آنچه پیداست میان من وتو یک دل سیر نگاهی ست که ازپنجره هامی آید آه ازاین دشت کویر.... داد و فریاد ازاین هروله قرن سکوت کرونا هدیه امروز جهان. همه در سوز وگداز درگمین است وچه نزدیک کمان می فکند. نفسش در قلم رنگ به رنگ قدم پاییز است وخزانش همه سرداب دم گرم پدر در زندان لب فروبسته پدرها همه زافسانه آه... داستانگوی تب سرکش این گوی گریبان شده اند.  من دلم می گیرد... ازخودم ...ازقدم باد خزان ... .ازبهاری که گریزان شد و رفت... پشت اندوه دی وگریه آن یار کزو خانه ی دل آبادان... هرگجامی نگرم ... جزفروغ رخ آن یار نمی یابم باز... شفقی کز دل خورشید سرازیرشود! وبه لبخندی باز ... زندگی را به جهان هدیه کند. جز طلوع رخ مهتابی آن دخترکی   ... که خداوند نموده ست مرا ارزانی تابرافروزد مهر...تابیفشاندموی تا مراساغرمینوی خرد هدیه کند یادها.. خاطره ها ازگذر چلچله ها زنده کند. راز مستوری و میخوارگی دانایان ازخردواره تاریخ سخن هدیه کند. اینک ای یاسمن خانه شفاف دلم.... عطر نابت همه کاشانه ی زرین دلم آگنده... نفسم ازنفس پاک ومصفای دلت می خیزد... و نگاهم زنگاهت همه  انباره ی نور به یقین  دخترکم ... توهمان  خورشیدی.... من فلکواره سیال زمان... باو رت نیست اگر؟... از سواران گریزنده تقدیر بپرس! که مرا شاهد و شهباز کبوتربودند شاخه ی زیتونی سبز وفرخنده به منقار خرد. آری ای دخترک شیرینم... که مراجانی وجانانی وعشق. درپگاهان که سروش سحری می دهد آواز به پروانه جان جان ابریشم مینای مرا درصدف ساغرگیر وبه میخانه انگاره تدبیر ببر همسفر باگل خوشرنگ شقایق... سفربادبهار به خرامانی و رهواری کبک گذرعمرنگر تامباداکه پریشان ودل آزرده شوند دلگرانان سرسفره همپیمانی... نازنین دخترک شیرینم ...  شادی زندگی وآیینم اندکی گیر شتاب ... پدرت منتظر است ...و رفیقانت نیز وبدان . آگاه باش توهمان آینه جان منی سخن گفته وناگفته پنهان  منی یادها...خاطره ها را بنگار وبه موسیقی آبش بسپار به یقین درسفرکوهستان ... آبشاری شود و بوسه زند برقدم خاک وطن دخترم قاصدک قصه جامانده زمن... روز میلاد تو جاویدان باد... روزگارت همه در شادی وگلریزان باد. دلجو هرمزگانیدوم آذرماه نودونه هرمزگان-بندرعباس            اسمای بابا تولدت مبارک.   برای دخترم اسماء   tabaroo...ادامه مطلب

عجب پاییز بی رنگی !                                                                                                                     مگر نقاش خوابیده ست...                                                                                                     ویابومش  ز دلتنگی خراشیده ست؟                                                                                    گمانم ابربارانزای دشت مهربانی هم  به کوهستان نباریده ست....                                                                                 وخورشید از پس قاف این بلندین قله افسانه پاشیده ست...                                                                     نمی دانم چرا ایران ما پاییزها یک آسمان رنگ است؟ ...                                                                                ورنگارنگ میهن جامه ها دارد؟                                                                            چه می گویم ؟ مگر ازیادها رفته ست...                                                                                                                  که پاییزان میان کوچه های میهنم                                                                                      آگنده از بوی خوش یاس و گل گندم                                                                                                       شقایق راپذیرا می شوداین مادرمیهن...                                                                                                       و دلها سخت لرزان است.                                                                        وسیلی بربناگوش پسرهای خیابان ناله ها دارد..                                                                                                                     کمی آنسوی تر... گلبانگ نازوساز سوزان غمین دختران از نور می آید....                                                               ومن مد هوش مدهوشم ..                                                                                                         ازاین خونین جگر ساغر......                                                                                                                                 اسیر لابه مادر ....                                                                    که جیگرگوشه را در دامن رنگینه می بوید.                                                                                         نمی دانم توباور کرده ای یانه؟                                                                                                                            ولی پاییز ایران بوم صدرنگ است.... ازاین خونین جگر ساغر... وزین اندیش tabaroo...ادامه مطلب

روزگاری  که خبر، از  گذر از نور نبود..‌!!؛؛دل مهرآورمردم ،غم مهجورنبودخبر از غمکده ی داعش پرکینه و سوریه مخمورنبود.و وطن طعمه عفریت بزک کرده ،سالوس جگرسوزنبودآن زمان مهر،پرازباران بود.وعده ، شادی و گل tabaroo...ادامه مطلب